Het was het waard!

Time Flies!

Mijn laatste reisverslag in Perth, en waarschijnlijk de laatste tot ik weer thuis ben. Nog anderhalve week en dan zit m’n tijd in Perth er op! Dan heb ik 6,5 maand hier gewoond, gewerkt, geslapen, plezier gehad, het zwaar gehad, mijn allerliefste vriend moeten missen. Maar ondanks alles ben ik zo blij dat ik het gedaan heb!

Eind mei kwam Rosanne me opzoeken, wat een feest! Wat was ik blij om haar te zien, een stukje van thuis, hier bij mij in Perth. Ik vloog haar om de armen toen ze door de deur heen kwam met haar grote backpack. Ik heb haar dood geknuffeld en een traan gelaten, wat was het fijn haar te zien!!

Rosanne had het voordeel dat ze geen jetlag had, wat erg goed van pas kwam aangezien we 2 dagen later een campertrip van Perth naar Exmouth zouden maken. Het was vies weer de eerste 2 dagen, dus echt erop uit ging niet echt. Ik heb haar wel de stad laten zien, en ze heeft ook meteen haar vliegticket naar Sydney geboekt, maar daar hield het wel bij op. Woensdag 28 mei was het zo ver, op naar onze campervan waar we een week in zouden doorbrengen, zouden vloeken, zouden lachen, en stil zouden zijn.

Wat een ervaring, ik had natuurlijk al een trip naar het zuiden gemaakt, maar deze was nog 2 keer zo lang, ellelange wegen, dode kangoeroes, dode koeien, warmte en kou kwamen ons tegemoet. De campervan rook niet al te fris dus daar moest eerst een fles deo in leeg gespoten worden, en jawel, het was een handgeschakelde bak, en ik had de eer om hem als eerste te rijden. Lachen, gieren, brullen, want ik ben hier gewend alleen automaat te rijden, en dan na zoveel maanden geen schakelbak gereden te hebben, nu ineens met rechts te moeten schakelen, was letterlijk wel even Omschakelen.

We waren veel tijd verloren de eerste dag, met boodschappen doen, ons bed in elkaar flansen en onze campervan, ONZE campervan te maken, maar rond 12 uur waren we dan eindelijk klaar om op pad te gaan. Daar gingen we, wisten wij veel wat ons te wachten stond, maar achteraf gezien was het een ervaring die iedereen eens zou moeten doen, wat is dat gaaf zeg!

Kalbarri National Park met zijn Nature´s Window, Monkey Mia met zijn dolfijnen, Coral Bay, met zijn prachtige baai en kristal helder water en niet te vergeten Exmouth, waar we met Whale Sharks hebben mogen zwemmen hebben mogen snorkelen Wat een grap, Rosanne dacht geen zwemvest nodig te hebben, die ze als enige aan moest, toch wel fijn als je nog nooit hebt gesnorkeld hebt, dan moet je ineens ademen onder water en zwemmen, en flipperen met je voeten. Op 3 dagen na waren elke dag zo´n minimaal 6 uur onderweg, met hier en daar alleen een plaspauze, want tja, ik kan het nog steeds niet langer dan 3 uur ophouden .

Toen Rosanne het aandurfde om te rijden heb ik me suf gelachen en me erg zenuwachtig gemaakt, ik was immers intussen gewend om links te rijden maar Rosanne nog niet. Er zat zelfs een sticker op het dashbord, KEEP LEFT. Waarschijnlijk zijn al veel mensen de mist er mee in gegaan door rechts te gaan rijden. Ik hield mn hart vast, en ja hoor, dat was nodig ook, want een rechte lange weg rijden aan de linkerkant is niet zo moeilijk, maar moet je dan ineens afslaan, dan is het een ander verhaal. Daar ging ze, hup RECHTS. Ik ben aan het schreeuwen gegaan als een idioot, NEEEEE LINKSSSSSSSS… alsof dat zo veel verschil maakte, Australie met zn ellelange wegen en vrijweg geen verkeer te bekennen, wat maakt het ook uit, ga jij lekker rechts rijden .

Wat hebben wij in een stuip gelegen, elke avond weer als we ons moesten installeren op de camping, alles dat zoek raakt in zo’n ding, want ja, het is dan wel een 3 persoons camper, maar met z’n 2en was het toch al erg krap. Elke avond weer je spullen verhuizen, van het aanrecht naar het bed, van je tas naar je bed, van de douche naar de camper en weer terug. Regelmatig was er een vloekpartij omdat we elke keer weer onze spullen kwijt waren. Het vullen van de tank bracht ook hilarische momenten met zich mee, en nee dan heb ik het niet over de Diesel, maar over de watertank die je kunt bijvullen. Elke keer weer een gedoe om die slang aan te sluiten op het kraantje, waarna vervolgens de gehele omgeving staat mee te kijken, wat we in godesnaam aan het doen zijn. Maar Rosanne was daar toch wel het best in, hahaha . Rosanne was van het water en ik van het gas. En als je dan toch al 2 keer hebt gecheckt of je het gaskraantje hebt dichtgedraaid, en vervolgens in bed ligt, geheel geïnstalleerd, je toch er weer uit gaat om het nogmaals te checken.

Het laatste stuk van Coral Bay naar Exmouth, nog een kwart tank, ach ja, dat moeten we wel redden, we hoeven nog maar 90 kilometer. Als dan ineens het lampje gaat branden van de tank krijg je toch wel even de zenuwen. Als we dat maar halen, en natuurlijk moet je precies op dat moment gigantisch nodig naar de WC. Toch maar even ophouden, want als we nu gaan stoppen om te plassen en vervolgens weer moeten optrekken, dan kunnen we straks lopen naar het benzinestation. Als je dan eindelijk rollend aankomt bij de pomp ontdek je dat de DIESEL OUT OF ORDER IS!!! Wat een grap, eerst maar heel snel plassen, want anders gaat het niet goed komen. Toch maar even vragen of ze geen andere oplossing hebben, want we kunnen hem nog wel starten maar daar is ongeveer ook wel alles mee gezegd. De mevrouw is vriendelijk en verwijderd het bordje OUT OF ORDER, nee hoor, hij doet het gewoon, het lijkt hier Ghana wel.

Al met al een hilarische week, m’n buikspieren zijn goed getraind die week, en wat hebben wij veel mooie plekjes aangedaan!!

De laatste paar weken zijn echt aftellen. Nog anderhalve week werken en dan ben ik vrij, vrij om te gaan reizen, dan heb ik mijn plicht gedaan, dan moet ik afscheid nemen, wat ooit een vreemde kamer was, is nu mijn kamer, en wat ooit een vreemde douche was, is nu mijn douche. Ik ga m’n eigen plekje hier zeker missen, maar het is tijd om verder te gaan.
De kids weten nog niet dat ik vertrek, en ik vraag me af, als we het ze vertellen of ze beseffen dat ik niet meer terug kom. Gek, 6,5 maand lang kinderstemmetjes om me heen gehad, 6,5 maand lang gelach, geschreeuw, gehuil. Wat heb ik soms in een deuk gelegen om hun geweldige acties. Toch is het straks vast ook weer heel fijn om ’s morgens in ‘rust’ wakker te worden, zonder dat er een kleine dondersteen aan je been staat; ‘Masissa, wat ben je aan het doen??’. Het was het waard, ondanks dat ze soms het bloed onder m’n nagels vandaan konden halen, was het ook weer zo heerlijk om met ze te knuffelen, en mee te maken hoe ze in een half jaar tijd gegroeid zijn, in alles. Van 2 woords zinnen, naar 4 woords zinnen en soms zelfs een volledige zin, hoe goed ze dingen kunnen onthouden en precies weten hoe laat het is als je ze met een streng gezicht aan kijkt, maar toch nog even doorgaan.. Ja het was het waard, ik ben een hele ervaring rijker, en als ik niet als Au Pair had gewerkt had ik nooit zo veel van het land kunnen zien, ook dankzij Arnoud en Wenneke, die flexibel waren en me de ruimte gaven vakantie te vieren, en op pad te gaan. Ja het was het waard.

Langzaam aan ben ik al bezig met voorbereiden op m’n reis, die korter gaat duren dan de planning was, maar dat geeft niet, want toch ga ik alles zien waar ik ooit van gedroomd had, al is het met een sneltreinvaart. Waar anderen misschien zullen zeggen, nee Maris, je moet er langer de tijd voor nemen, zeg ik, nee het is goed zo. Ik kan niet wachten om te gaan reizen, en verder dit mooie land te zien, maar ik kan ook niet wachten om straks weer op Schiphol te staan, met al mijn lieve vrienden en familie om me heen, vooral Stefan, waar ik zo naar verlang.

Dankzij Stefan en Mama ben ik hier door heen gekomen, zij waren degene die me steunden in moeilijke tijden, momenten waarop ik het even niet meer zag zitten, maar ik weet, er is altijd licht aan het einde van de tunnel. Ook deze ervaring hier heeft dat weer bewezen. Bedankt Mam, bedankt Steef. Ik hou onvoorwaardelijk van jullie.

Op 1 augustus vlieg ik naar Brisbane, waar ik start met couchsurfen! Super spannend, maar ook weer een ervaring. Op 4 augustus vertrek ik per bus richting het noorden met als eindbestemming Cairns. 12 dagen lang mag ik hopelijk fantastische plekjes aandoen. Fraser Island, Whitsundays, en Great barrier reef staan onder andere op het programma. Vanuit Cairns zal ik doorvliegen naar Sydney om deze wereldstad te bekijken en daar heb ik ook al een couchsurf adres voor geregeld. Vanaf Sydney is het nog maar de vraag of ik een tour doe per bus naar Melbourne of dat ik naar Melbourne vlieg, want dat is mijn laatste bestemming in Australië. In Melbourne zal ik bij Anita slapen, die ik hier heb ontmoet, en nu naar Melbourne is verhuisd. In Melbourne zal ik me laten rondleiden door Anita en niet te vergeten ga ik de Great Ocean Road rijden .

Vanaf Melbourne vlieg ik naar Singapore om aar 2 dagen te verblijven, hier moet ik nog een hostel voor boeken, maar dat zal geen probleem zijn. Vanuit Singapore zal ik naar Bangkok vliegen waar ik als eerste 3 dagen alleen doorbreng, en heerlijk zal gaan genieten van het goedkope eten, drinken, hostels, en niet te vergeten, massages, can’t wait!! Eind Augustus zal Jasmin me komen opzoeken in Thailand en reizen we samen met per vliegtuig naar Koh Samui, Koh Pang nan en Koh Tao!! Jasmin is een geweldige meid die natuurlijk alles al weer heeft geregeld, deze trip op een aantal hostels na zijn al geboekt, heerlijk, daar hoef ik niet meer over na te denken.

Lieve mensen, tot over anderhalve maand, dan ben ik weer thuis, tot horens, ik ga genieten .
Dikke liefs, Marissa