Ik ben bijna geland.
Door: Marissa Verheij
Blijf op de hoogte en volg Marissa
26 Januari 2014 | Australië, Perth
Hallo allen!
Bedankt voor jullie lieve berichtjes, erg lief! Ik weet niet waarom mijn blog vertelt dat ik nog steeds in Kreta ben, dit heb ik veranderd maar dat pakt ie niet ofzo.. vreemd..
Deze week heb ik weer vele indrukken opgedaan, nieuwe mensen leren kennen, en begin ik steeds meer mijn draai hier te vinden. Ik slaap nog steeds beroerd, maar al wel stukken beter dan de eerste nachten. Het is gewoon allemaal nog niet te bevatten dat ik aan de andere kant van de wereld zit, een vreemd huis, een vreemd gezin, een vreemde omgeving en een vooral vreemd bed heb. Het landen gaat ergggg langzaam en ik heb veel turbulentie, maar ik denk dat ik bijna op de luchthaven ben aangekomen. Langzaamaan gaat het steeds beter en pak ik hier mijn leventje op. Ik heb nieuwe mensen leren kennen, gezellige meiden waar ik mee kan praten, wandelen, uitgaan en shoppen.
Afgelopen dinsdag avond ging ik voor het eerst naar de stad met de bus, dit was natuurlijk een flinke uitdaging, ik met mn goede orientatie gevoel en altijd de weg kwijt raken.... Bijna aangekomen tikt r een meisje op mijn schouder, Johanna, ze vertelt me dat ze had gehoord dat ik nieuw was (aangezien ik aan de busschauffeur had gevraagd of hij een seintje kon geven als ik er uit moest). Zij heeft ook in de stad met mensen afgesproken maar is ook nog niet zo lang in Perth. Na een enige zoektocht voor ons beiden hebben we eindelijk ons meetingpoint gevonden en nemen we afscheid na onze nummers uitgewisseld te hebben. ik blijf braaf wachten op 2 nieuwe meiden Jasmin en Axelle. Het duurt iets langer voordat ze er zijn maar mijn geduld is groot. Na een kwartier te hebben gewacht komt Johanna teruggelopen naar mij en vertelt dat ze haar groepje niet kan vinden en ze niet kan bereiken. Ik bied aan om met ons mee te gaan, zo gezegd zo gedaan. Eenmaal kennis gemaakt met Jasmin en Axelle gaan we met zn 4en opzoek naar een drinktentje. We belanden bij de Belgium Beer Bar.... jaja.. vreemd. Maar het is een gezellige avond. Water is hier overal gratis dus mijn avond was erg goedkoop!
Om half 10 besluiten we allen naar huis te gaan en ik kan samen metg Johanna met de bus naar huis want ze schijnt achter mij te wonen. Yes, denk ik nog dat weet ik zeker dat ik niet verdwaal! nou mooi niet.. Johanna stapte op de heenweg 2 haltes eerder in dan ik, dus dan betekend het op de terugweg dat ik er 2 haltes eerder uit moet...................... Ik vertrouw op de een of andere manier blindelings op haar en stap een halte later dan haar uit! Shit! Hier moet ik helemaal niet zijn! Ik besluit mezelf kalm te houden en pak google maps er bij... maarjah dan moet je wel je gps aanzetten anders wordt het hem niet. Dit vergeet ik te doen en ik ga doelloos lopen dwalen.. na 10 minuten besluit ik heel dapper Arnoud toch maar op te bellen, want het is immers donker, weinig verlichting op de weg en ik heb geeen idee waar ik me bevind! Arnoud vindt het geen probleem en komt me halen... vieuw dat hebben we ook weer overleefd. Daarna voel je je natuurlijk wel een echte idioot!
Nog niet echt bekomen van de schrik van gisteravond, mijn jetlag en de heimwee die nog steeds op de achtergrond meespeelt ga ik vandaag met Sharon afspreken. Ze is Nederlands en we spreken af om naar het strand te gaan. Met grote zenuwen sta ik op, want het mag dan nu wel overdag zijn, maar ik moet weer met openbaar vervoer. Uiteindelijk bericht ze me dat ze me wel met de auto komt halen. (YESSSSS!!) Maar eerst ga ik smorgens alleen (!) naar de dichtstbijzijnde winkelstraat lopen, om goede zonnebrand te halen en een bankrekening te openen. Dit gaat allemaal met succes en ik krijg volgende week mijn bankpas binnen. Het gezin Gernaat zal elke donderdag mijn salaris hier op storten.
Ik ontmoet Sharon in de auto en we hebben al heel snel een druk lopend gesprek, hehe, eindelijk even mn hart luchten, wat fijn dat dat kan. Zij blijkt ook een vriend te hebben dus we hebben een goede klik!
Wauw wat is het strand hier mooi, zo mooi wit zand en zooo mooi blauw water, wat ongelofelijk. We delen onze ervaringen, maken wat foto's en zijn zo een paar uur zoet. We spreken af zaterdag avond te gaan stappen!
De rest van de week loop ik nog altijd met Arnoud en de kids mee om de routine hier te leren kennen, en te zien wat hun normen en waarden, en manier van opvoeden is. Donderdag mocht ik voor het eerst achter het stuur zitten en ook ja daadwerkelijk rijden. We gaan naar een grote speeltuin in South Perth. Arnoud legt wat praktische zaken wat betreft de auto uit en dan ben ik ready to take off..... Zoooo raar, omgekeerde wereld aan de linkerkant rijden, maar ik moet zeggen dat het eigenlijk best goed gaat en ik bijzonder kalm blijf! Ook de terug weg mag ik rijden. Ik kan nu zelf de auto pakken als zij de auto niet nodig hebben, maar ik neem toch misschien nog liever de bus.
Vrijdag blijf ik voor het eerst alleen met Jerka en Tibbe, ergens wel spannend, maar ik heb er zin in. Op deze manier komen we ook niet verder, want het is nog heel vaak, 'papa doen'. Ook Arnoud weet dat het beter is om te vertrekken en het nu aan mij over te laten. Hij geeft me het gevoel dat hij er vertrouwen in heeft, en dat geeft mij het gevoel dat ik het aan kan. Deze dag loopt te soepel voor woorden, ik bereid de kids op elk nieuwe moment voor en vertel ze dat ze goed de oren open moeten houden, het werkt als een tierelier en ik heb een heerlijke dag. Nu maar hopen dat het zo blijft, want ja... vreemde ogen dwingen nu eenmaal. 's Morgens is het nog wel erg wennen, de jongens zijn vroeg wakker en meteen energievol. Ze rennen dan de gang op en neer wat maakt dat ik trillend in mijn bed lig, ach ja, alles zal wel wennen.
Zaterdag heb ik afgesproken om met Jasmin en Johanna naar de stad te gaan en wat rond te kijken en te shoppen. Daarna zijn we driftig opzoek naar een bus die ons naar het strand zou moeten brengen. Lastig om de bus te vinden! Gelukkig ben ik niet alleen :) en uiteindelijk komen we er wel, dit keer zijn we op City Beach! Ik wil sowieso een duik nemen in het water maar vind het maar helemaal niks dat er hier haaien rondzwemmen. Helikopters cirkelen hier regelmatig rond om de boel in de gaten te houden. Ik ga dan ook niet te diep in het water en vertel aan de andere meiden waarom. Terwijl ik op het strand ben app in met Steef en hij is nieuwsgierig of ik al een duik heb genomen. Ja vertel ik, maar niet te ver. Hij vindt me maar een watje, maar ik laat me niet ompraten.
Eenmaal thuis vertel ik dat ik op City Beach ben geweest en Wenneke kijkt me verbaasd aan. Was City Beach open dan? Ja zeg ik, hoezo?? Ze vertelt dat een vriendin van haar er smorgens was geweest en dat ze het strand sloten omdat er een witte haai van 4 meter was gesignaleerd die 16 meter uit de kust zwom!!!!! Ik kijk haar aan en de kriebels lopen over mijn hele lijf, zie je wel!!! Ik ga moooi niet te ver te zee in!
Deze avond wordt snel eten, Steef bellen, douchen en klaar maken want ik ga met Sharon stappen. Ik kom net de douche uitgerend en ik krijg een telefoontje. Sharon vertelt dat als ik over een half uur klaar sta haar hostmoeder ons wel een slinger naar de stad wil geven. Dat laat ik me natuurlijk geen 2 keer zeggen! Een gezellige avond met cocktails en wijn, 2 Ierse jongens die onverstaanbaar zijn, een windje een muziek is deze avond heeerlijk!
Vandaag is het zondag, het is Australia day! Iedereen is in rep en roer en er wordt veel gefeest en gezellig gedaan, ik vind het vandaag wel ff best. Ik ga zo een paar uurtjes naar Johanna toe, en daarna kom ik weer thuis en kijken we vuurwerk met zn allen. Veel uitnodigingen gehad om ergens mee naar toe te gaan, maar ik heb er even de behoefte niet aan. Ik doe vandaag rustig aan :)
Bedankt voor jullie lieve berichtjes, erg lief! Ik weet niet waarom mijn blog vertelt dat ik nog steeds in Kreta ben, dit heb ik veranderd maar dat pakt ie niet ofzo.. vreemd..
Deze week heb ik weer vele indrukken opgedaan, nieuwe mensen leren kennen, en begin ik steeds meer mijn draai hier te vinden. Ik slaap nog steeds beroerd, maar al wel stukken beter dan de eerste nachten. Het is gewoon allemaal nog niet te bevatten dat ik aan de andere kant van de wereld zit, een vreemd huis, een vreemd gezin, een vreemde omgeving en een vooral vreemd bed heb. Het landen gaat ergggg langzaam en ik heb veel turbulentie, maar ik denk dat ik bijna op de luchthaven ben aangekomen. Langzaamaan gaat het steeds beter en pak ik hier mijn leventje op. Ik heb nieuwe mensen leren kennen, gezellige meiden waar ik mee kan praten, wandelen, uitgaan en shoppen.
Afgelopen dinsdag avond ging ik voor het eerst naar de stad met de bus, dit was natuurlijk een flinke uitdaging, ik met mn goede orientatie gevoel en altijd de weg kwijt raken.... Bijna aangekomen tikt r een meisje op mijn schouder, Johanna, ze vertelt me dat ze had gehoord dat ik nieuw was (aangezien ik aan de busschauffeur had gevraagd of hij een seintje kon geven als ik er uit moest). Zij heeft ook in de stad met mensen afgesproken maar is ook nog niet zo lang in Perth. Na een enige zoektocht voor ons beiden hebben we eindelijk ons meetingpoint gevonden en nemen we afscheid na onze nummers uitgewisseld te hebben. ik blijf braaf wachten op 2 nieuwe meiden Jasmin en Axelle. Het duurt iets langer voordat ze er zijn maar mijn geduld is groot. Na een kwartier te hebben gewacht komt Johanna teruggelopen naar mij en vertelt dat ze haar groepje niet kan vinden en ze niet kan bereiken. Ik bied aan om met ons mee te gaan, zo gezegd zo gedaan. Eenmaal kennis gemaakt met Jasmin en Axelle gaan we met zn 4en opzoek naar een drinktentje. We belanden bij de Belgium Beer Bar.... jaja.. vreemd. Maar het is een gezellige avond. Water is hier overal gratis dus mijn avond was erg goedkoop!
Om half 10 besluiten we allen naar huis te gaan en ik kan samen metg Johanna met de bus naar huis want ze schijnt achter mij te wonen. Yes, denk ik nog dat weet ik zeker dat ik niet verdwaal! nou mooi niet.. Johanna stapte op de heenweg 2 haltes eerder in dan ik, dus dan betekend het op de terugweg dat ik er 2 haltes eerder uit moet...................... Ik vertrouw op de een of andere manier blindelings op haar en stap een halte later dan haar uit! Shit! Hier moet ik helemaal niet zijn! Ik besluit mezelf kalm te houden en pak google maps er bij... maarjah dan moet je wel je gps aanzetten anders wordt het hem niet. Dit vergeet ik te doen en ik ga doelloos lopen dwalen.. na 10 minuten besluit ik heel dapper Arnoud toch maar op te bellen, want het is immers donker, weinig verlichting op de weg en ik heb geeen idee waar ik me bevind! Arnoud vindt het geen probleem en komt me halen... vieuw dat hebben we ook weer overleefd. Daarna voel je je natuurlijk wel een echte idioot!
Nog niet echt bekomen van de schrik van gisteravond, mijn jetlag en de heimwee die nog steeds op de achtergrond meespeelt ga ik vandaag met Sharon afspreken. Ze is Nederlands en we spreken af om naar het strand te gaan. Met grote zenuwen sta ik op, want het mag dan nu wel overdag zijn, maar ik moet weer met openbaar vervoer. Uiteindelijk bericht ze me dat ze me wel met de auto komt halen. (YESSSSS!!) Maar eerst ga ik smorgens alleen (!) naar de dichtstbijzijnde winkelstraat lopen, om goede zonnebrand te halen en een bankrekening te openen. Dit gaat allemaal met succes en ik krijg volgende week mijn bankpas binnen. Het gezin Gernaat zal elke donderdag mijn salaris hier op storten.
Ik ontmoet Sharon in de auto en we hebben al heel snel een druk lopend gesprek, hehe, eindelijk even mn hart luchten, wat fijn dat dat kan. Zij blijkt ook een vriend te hebben dus we hebben een goede klik!
Wauw wat is het strand hier mooi, zo mooi wit zand en zooo mooi blauw water, wat ongelofelijk. We delen onze ervaringen, maken wat foto's en zijn zo een paar uur zoet. We spreken af zaterdag avond te gaan stappen!
De rest van de week loop ik nog altijd met Arnoud en de kids mee om de routine hier te leren kennen, en te zien wat hun normen en waarden, en manier van opvoeden is. Donderdag mocht ik voor het eerst achter het stuur zitten en ook ja daadwerkelijk rijden. We gaan naar een grote speeltuin in South Perth. Arnoud legt wat praktische zaken wat betreft de auto uit en dan ben ik ready to take off..... Zoooo raar, omgekeerde wereld aan de linkerkant rijden, maar ik moet zeggen dat het eigenlijk best goed gaat en ik bijzonder kalm blijf! Ook de terug weg mag ik rijden. Ik kan nu zelf de auto pakken als zij de auto niet nodig hebben, maar ik neem toch misschien nog liever de bus.
Vrijdag blijf ik voor het eerst alleen met Jerka en Tibbe, ergens wel spannend, maar ik heb er zin in. Op deze manier komen we ook niet verder, want het is nog heel vaak, 'papa doen'. Ook Arnoud weet dat het beter is om te vertrekken en het nu aan mij over te laten. Hij geeft me het gevoel dat hij er vertrouwen in heeft, en dat geeft mij het gevoel dat ik het aan kan. Deze dag loopt te soepel voor woorden, ik bereid de kids op elk nieuwe moment voor en vertel ze dat ze goed de oren open moeten houden, het werkt als een tierelier en ik heb een heerlijke dag. Nu maar hopen dat het zo blijft, want ja... vreemde ogen dwingen nu eenmaal. 's Morgens is het nog wel erg wennen, de jongens zijn vroeg wakker en meteen energievol. Ze rennen dan de gang op en neer wat maakt dat ik trillend in mijn bed lig, ach ja, alles zal wel wennen.
Zaterdag heb ik afgesproken om met Jasmin en Johanna naar de stad te gaan en wat rond te kijken en te shoppen. Daarna zijn we driftig opzoek naar een bus die ons naar het strand zou moeten brengen. Lastig om de bus te vinden! Gelukkig ben ik niet alleen :) en uiteindelijk komen we er wel, dit keer zijn we op City Beach! Ik wil sowieso een duik nemen in het water maar vind het maar helemaal niks dat er hier haaien rondzwemmen. Helikopters cirkelen hier regelmatig rond om de boel in de gaten te houden. Ik ga dan ook niet te diep in het water en vertel aan de andere meiden waarom. Terwijl ik op het strand ben app in met Steef en hij is nieuwsgierig of ik al een duik heb genomen. Ja vertel ik, maar niet te ver. Hij vindt me maar een watje, maar ik laat me niet ompraten.
Eenmaal thuis vertel ik dat ik op City Beach ben geweest en Wenneke kijkt me verbaasd aan. Was City Beach open dan? Ja zeg ik, hoezo?? Ze vertelt dat een vriendin van haar er smorgens was geweest en dat ze het strand sloten omdat er een witte haai van 4 meter was gesignaleerd die 16 meter uit de kust zwom!!!!! Ik kijk haar aan en de kriebels lopen over mijn hele lijf, zie je wel!!! Ik ga moooi niet te ver te zee in!
Deze avond wordt snel eten, Steef bellen, douchen en klaar maken want ik ga met Sharon stappen. Ik kom net de douche uitgerend en ik krijg een telefoontje. Sharon vertelt dat als ik over een half uur klaar sta haar hostmoeder ons wel een slinger naar de stad wil geven. Dat laat ik me natuurlijk geen 2 keer zeggen! Een gezellige avond met cocktails en wijn, 2 Ierse jongens die onverstaanbaar zijn, een windje een muziek is deze avond heeerlijk!
Vandaag is het zondag, het is Australia day! Iedereen is in rep en roer en er wordt veel gefeest en gezellig gedaan, ik vind het vandaag wel ff best. Ik ga zo een paar uurtjes naar Johanna toe, en daarna kom ik weer thuis en kijken we vuurwerk met zn allen. Veel uitnodigingen gehad om ergens mee naar toe te gaan, maar ik heb er even de behoefte niet aan. Ik doe vandaag rustig aan :)
-
26 Januari 2014 - 09:36
Kimberley:
Leuk om je verhalen te volgen. Maar goed dat je niet te ver de zee in ben gegaan. Ik had het denk helemaal niet gedaan. En fijn dat het al wat beter gaat xx -
26 Januari 2014 - 10:31
Alice:
HAAI :D -
26 Januari 2014 - 10:41
Meindert En Jacqueline:
Zeker leuk om je zo te kunnen volgen.
Mooie foto's en leuke reisverslagen.
-
26 Januari 2014 - 11:54
Nicole:
Leuk ik ben fan van je BLOG nu al ;). Super cool dat je dit doet! Mag je trots op zijn! Je gaat vast een top tijd tegemoet. En van die haai, oh my god, kijk maar uit!
Kus Nicole ( je weet wel die van opstoom haha) -
26 Januari 2014 - 14:09
Evelien:
Heerlijk om te lezen, leuk geschreven en fijn dat je je draai aan het vinden bent! Dikke knuf xxx mam
-
26 Januari 2014 - 14:55
Corinne:
Heey heey, als je geweten had dat die haai gesignaleerd was, was je helemaal de zee niet ingegaan zeker? Heb effe gegoogled waar Australia Day voor staat (had er wel van gehoord, maar wist niet precies meer hoe of wat) en dat zal wel groots vuurwerk worden!
Groetjes!! -
27 Januari 2014 - 08:44
Martin Verheij:
Hi Marissa,
Je begint al net zo te vertellen als Cindy, zou een een boek van kunnen maken,en zo te zien vermaak je je al, hopelijk word het geen homesick.
Veel plezier nog.
Gr.Martin
-
27 Januari 2014 - 17:37
Brigitte:
Wat leuk om te lezen marissa, knuffels xxx -
27 Januari 2014 - 22:04
Cindy Verheij:
Hoi lieve Ris!
Fijn dat je steeds wat meer je plekje vindt. Die haai... BRRRR! Goed dat je gewoon op je gevoel vertrouwt. En over dat verdwalen... Ik heb op één van mijn fotoboeken dit zinnetje staan: Not all those who wander, are lost. ;)
Veel liefs vanuit het koude Nederland!
Kus, Cindy.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
