titel: Geen idee

Hoi Allen!

Ik dacht vandaag een nieuw reisverslag te maken, maar ik zit zo eens even te denken en ik weet gewoon niet heel veel te schrijven. Alles begint hier langzamerhand steeds gewoner te worden, en tja, in Nederland met mn gewone leventje zou ik ook geen reisverslag typen.

Desondanks ga ik mn best doen, want ik heb echt wel weer hele mooi dingen gezien! Het is eigenlijk al weer veel te lang geleden dat ik geschreven heb, maar mn reisverslagen zullen nu korter en minder interessant zijn. Misschien omdat ik ook een tijd niet geschreven heb, ben ik meerdere dingen vergeten, en dan bedoel ik met name de details. Ik zal ook niet zo veel reisverslagen meer schrijven tenzij ik een heeele boeiende week heb gehad, dus dan weten jullie dat vast :).

Als ik me het goed herinner dan ben ik het weekend van 22 februari naar Pinguinisland geweest. We zijn met 5 meiden met de auto richting Mandurah gereden om vervolgens de ferry te pakken naar dit mooie eiland. Hier leven veel pinguïns, alleen natuurlijk als jij het wil zien, Verstoppen ze zich de hele dag. Wat ook wel logisch is, want deze schattige beestjes moeten op zoek naar visjes. Omdat het eiland zich zo dicht bij het vaste land bevind, kun je er letterlijk heen lopen. Er loopt namelijk een zandbank van het vaste land naar het eiland. Veel mensen lopen hier over heen door het water naar het eiland, maar ze raden dit sterk af omdat er erg sterke stroming staat. Het schijnt dat er al meerdere mensen zijn overleden. Dus wij waren verstandig en namen die ferry die ons in 5 minuten naar de overkant bracht.

Er was een visitor center waar we voor hebben betaald, waar gewonde pinguïns zijn die niet meer terug het wild in kunnen. Deze hebben we mogen bewonderen en o wat zijn ze klein en schattig!

Daarna zijn we het eiland rondgelopen, aangezien het eiland maar 2 km in omtrek is was dit mogelijk. Mooie foto's gemaakt, deze hebben jullie waarschijnlijk al op Facebook gezien. Na onze wandeltocht hebben we heerlijk aan het strand gezeten en gerelaxt!

's Avonds zijn we met deze zelfde meiden de stad in gegaan en hadden we een top avond! Het was oprecht heel erg gezellig, en de volgende dag moest ik het dan ook bezuren met een kater oftewel wat de Australiërs zeggen, you are shitfaced :). Ja mensen, dit woord staat hier echt in het woordenboek, ik heb het met mijn eigen ogen gezien want ik geloofde het niet.

Het weekend daarna heb ik niet veel bijzonders gedaan, een rustig weekend met een lunch in de stad, lekker bij de rivier zitten en een dagje strand in Fremantle.

Gisteren had ik een dag vrij, omdat ik woensdag had gewerkt en ben ik gisteren vroeg opgestaan om naar de stad te fietsen, om vervolgens de boot naar Rottnest Island te pakken! Sharon was hier met haar familie een paar dagen en samen hebben wij de dag op dit ontzettende mooie eiland doorgebracht!

De boot deed er vanaf de stad ongeveer anderhalf uur over en tussendoor werd er het een en ander verteld. Zo heb ik een huis gezien aan de rivier, want we moesten eerst de rivier over om op de open zee te komen (duhhh... :p). Dit huis staat te koop voor 85 miljoen dollar!!! En is daarmee het duurste huis in heel West Australie! Ik bekeek het zo van een afstandje en zo mooi vond ik het niet. Het staat dan wel in een buurt met veeeel geld (Mosman Park) maar het is omringt met heel veel andere huizen en van privacy hebben ze hier dan ook niet gehoord aangezien alles hutje mutje op elkaar staat.

Bij aankomst haalde Sharon mij op met de fiets, en ik had mijn fiets op de boot meegenomen. Samen hebben wij een stuk op het eiland gefietst, aangezien dit een auto vrij eiland is. Ik heb mijn ogen uitgekeken, wat een mooie stranden! En dit schijnt nog niet eens het beste van West Australie te zijn!

Na een oververhitte tocht zijn we gestopt bij een klein strandje en hebben hier de middag doorgebracht, (zie facebook foto's). Ik geloof dat ik nog nooit zoooo bezweet, bezand en heet ben geweest. Ik leek wel een tomaat, nee nog erger een rode paprika!

Helaas ging de laatste boot naar de stad al weer om 16..00 uur terug en moesten we voort maken. Sharon ging samen met mij mee op deze boot. Toen we bij het huisje van haar familie weg gingen en we halverwege richting de haven waren, kwamen we er achter dat ik mijn fiets vergeten was, goeiemorgen!! Ik snel terug gerend voor mn fiets, nog even samen een drankje gedaan en gewacht tot we aan boord mochten. Vervolgens kwamen we er achter dat het al 5 voor 4 was!! toen zijn we ernstig snel gaan rennen, ik fietsen, om de boot te halen, haha.

Op de terug weg hebben we in Fremantle nog dolfijnen langs de boot gespot! Dat is toch wel heel erg leuk :).

De Nederlanders hebben trouwens dit mooie eiland ontdekt en hebben het Rottnest Island genoemd; het rotte nest. Omdat hier heel veel quakka's rondlopen, dit zijn kleine beestjes, mini kangoeroes noem ik ze maar, of misschien nog beter uitgelegd een soort chinchilla's. Alleen de Nederlanders dachten dat het hele grote ratten waren, vandaar deze vreselijke naam voor dit veel te mooie eiland.

Voor de rest ben ik lekker mn gang aan het gaan, de jongens zijn nu dik 2 weken bezig met zindelijkheids training, en ik kan je zeggen, dat is erg vermoeiend! Het gaat wel steeds beter, maar dit maakte dat ik afgelopen 2 weken niet veel de deur met ze uit kon, en we meer vast zaten aan huis. Nu neem ik gewoon een potje mee naar de speeltuin en doen we het lekker op deze manier.

De jongens zijn vorige week ziek geweest, niet ernstig maar Arnoud was ook al niet lekker geweest en vervolgens werd Wenneke ziek en die is toen 2 dagen thuis gebleven. Net voor dat ze een weekend weg ging naar Melboutne met een vriendin. Gelukkig voor haar gaat het nu weer goed, want gisterochtend vloog ze hier heen.

in de avonden ben ik ook druk bezig, de ene keer Skype ik met iemand, dan ga ik een stuk wandelen of fietsen en soms wordt er een drankje gedronken langs de rivier, ik zit hier in elk geval niet stil.

Johanna had vorige week haar afscheidsfeestje want morgen vliegt ze door naar Bali en reist ze verder en zal ze over 2 maanden weer thuis zijn in Duitsland. Ik vind het erg jammer dat ze weg gaat, want ze woonde hier om de hoek en dit was erg makkelijk. We hebben dan ook samen vele uurtjes gespendeerd. Morgen geef ik haar nog een laatste knuffel en dan heb ik geen buurmeisje meer :(...

Al met al is het toch nog een aardig reisverslag geworden, terwijl ik aan het schrijven ben komen er steeds weer dingen omhoog. Ik hoop dat jullie weer een idee hebben hoe mijn afgelopen weken hier waren en ik zeg, Tot horens!

Dikke kus, Marissa