There is no place like home..
Door: Marissa
Blijf op de hoogte en volg Marissa
09 November 2010 | Ghana, Accra
Na ons emotionele afscheid in Yapei, zijn we dan nu weer aangekomen in Accra. Wat is het hier ineens weer anders zeg. De mensen, het weer, de omgeving, en vooral de luxe om je heen weer. Alhoewel ik dat niet kan zeggen over ons hostel, want ja na ons heerlijke verblijf in Takoradi slapen we nu bij het leger des heils! Hahaha, wie had dat ooit gedacht. Dat was het goedkoopste hostel dat we konden vinden, en ligt lekker in het centrum, vlak bij Syto en niet ver van het vliegveld. Ik slaap daar nu in een 6 persoonskamer en betaal alleen voor mijn bed. Voor 4 nachten betaal ik 24 cedi. Dat is omgerekend ongeveer 13 euro. Nienke heeft hier uiterraard vannacht ook geslapen, maar nu moet ik het zelf doen. Vanavond vliegt Nienke al terug naar Nederland. Het is allemaal nog zo onwerkelijk. Eerst was het onwerkelijk om hier te zijn, en nu is het onwerkelijk om weer terug te gaan. 2 maanden woon je in een vreemd land, waar je de taal niet spreekt, de cultuur zo anders is, waar je de gewoonten niet kent, en waar je eigenlijk zo snel toch aan gewend raakt. Op een gegeven moment had ik echt het idee dat ik hier al een jaar was, en soms, alsof ik hier nog maar een dag was.
Nienke en ik hebben zo veel gekke dingen mee gemaakt. Wij hebben elkaar zo vaak met een vragend hoofd aangekeken. Op een gegeven moment kijk je eigenlijk nergens meer van op. Gisteren namen we de bus van Takoradi naar Accra, op de weg naar Accra stopt de busschauffeur ineens om even een pakketje af te geven bij een huis. Zie je in Nederland ooit een busschauffeur uitstappen om een pakketje te bezorgen? Wat hebben wij veel meegemaakt. Bijna botsingen, bijna beland in een ruzie, die om ons ging, maar wij niet veroorzaakten. Bussen en tro tro's die bijna het loodje leggen, muizen in flesjes cola. Van mega luxe, naar mega basic, en andersom. Een schaap achter in de tro tro die mijn hele backpack had onder gepist (en daar betaal je dan 5 cedi voor). Ik heb in deze 2 maanden 1 keer in warme douche gehad.
We zijn naar cape coast castle geweest. Slavernij, kerkers, en hele slechte omstandigheden doen je veel nadenken. De meeste slaven werden blind doordat ze 3 maanden lang geen daglicht zagen en infecties aan hun ogen kregen. Vrouwen werden verkracht en als ze dan zwanger raakten dan moesten ze 3 dagen na de bevalling weer de kerker in. Stribbelde je tegen? Dan ging je zonder pardon een aparte cel in waar je geen eten, drinken en geen daglicht kreeg, tot je zou sterven. Andere slaven mochten je dan opruimen en in zee gooien.
'The door of no return' waar de slaven door heen gingen en nooit meer terug keerden. Het meerdendeel stief op het schip. Dagenlang opgesloten zitten hutje mutje op elkaar. Sommige slaven probeerden zelfmoord te plegen door in zee te spingen als ze naar de schepen liepen, na 'the door of no return'. Als ze dat probeerden werd een groot deel van de slaven meegsleurd omdat ze allemaal aan de zelfde ketting vast zaten.
Zo zijn we ook naar Elmina Castle geweest. Waar hetzelfde gebeurde waar Nederland een grote rol in heeft meegespeelt. Ergens schaam je je gewoon een beetje als je daar rond loopt.
Kakum National park met zijn canopy walk, daar hang je dan boven de grond op een super lange brug die dwars door het bos gaat.
Verder spreken de foto's denk ik vanzelf. Het is tijd om weer naar huis te gaan.. Tot zaterdagochtend!
Liefs, Marissa
Nienke en ik hebben zo veel gekke dingen mee gemaakt. Wij hebben elkaar zo vaak met een vragend hoofd aangekeken. Op een gegeven moment kijk je eigenlijk nergens meer van op. Gisteren namen we de bus van Takoradi naar Accra, op de weg naar Accra stopt de busschauffeur ineens om even een pakketje af te geven bij een huis. Zie je in Nederland ooit een busschauffeur uitstappen om een pakketje te bezorgen? Wat hebben wij veel meegemaakt. Bijna botsingen, bijna beland in een ruzie, die om ons ging, maar wij niet veroorzaakten. Bussen en tro tro's die bijna het loodje leggen, muizen in flesjes cola. Van mega luxe, naar mega basic, en andersom. Een schaap achter in de tro tro die mijn hele backpack had onder gepist (en daar betaal je dan 5 cedi voor). Ik heb in deze 2 maanden 1 keer in warme douche gehad.
We zijn naar cape coast castle geweest. Slavernij, kerkers, en hele slechte omstandigheden doen je veel nadenken. De meeste slaven werden blind doordat ze 3 maanden lang geen daglicht zagen en infecties aan hun ogen kregen. Vrouwen werden verkracht en als ze dan zwanger raakten dan moesten ze 3 dagen na de bevalling weer de kerker in. Stribbelde je tegen? Dan ging je zonder pardon een aparte cel in waar je geen eten, drinken en geen daglicht kreeg, tot je zou sterven. Andere slaven mochten je dan opruimen en in zee gooien.
'The door of no return' waar de slaven door heen gingen en nooit meer terug keerden. Het meerdendeel stief op het schip. Dagenlang opgesloten zitten hutje mutje op elkaar. Sommige slaven probeerden zelfmoord te plegen door in zee te spingen als ze naar de schepen liepen, na 'the door of no return'. Als ze dat probeerden werd een groot deel van de slaven meegsleurd omdat ze allemaal aan de zelfde ketting vast zaten.
Zo zijn we ook naar Elmina Castle geweest. Waar hetzelfde gebeurde waar Nederland een grote rol in heeft meegespeelt. Ergens schaam je je gewoon een beetje als je daar rond loopt.
Kakum National park met zijn canopy walk, daar hang je dan boven de grond op een super lange brug die dwars door het bos gaat.
Verder spreken de foto's denk ik vanzelf. Het is tijd om weer naar huis te gaan.. Tot zaterdagochtend!
Liefs, Marissa
-
09 November 2010 - 11:09
Manon- Activity Int.:
Hoi Marissa!
Wat een mooi 'afscheidsverhaal'! Bizar dat je al bijna weer thuis bent zeg.. Wat is dat snel gegaan! Geniet nog van je laatste dagen in Accra, en alvast een goede vlucht en thuiskomst gewenst.
Groetjes,
Manon
Activity International -
09 November 2010 - 11:18
Eva Maria :
Hi Marissa,
ik ga volgende week ook naar Ghana. Ik ken daar al een paar mensen in de hoofdstad, maar ik ben van plan ook nog een stukje te gaan reizen en het lijkt me leuk dat met een groep mensen te doen die op ongeveer dezelfde golflengte/leeftijd (;)) zitten als ik. Hoe zijn jullie in contact met je 'groep' gekomen?
Groetjes, Eva -
09 November 2010 - 11:23
Marije En Wesley:
Nou Marissa, het laatste berichtje vanuit Ghana en voor ons de laatste reactie op jouw verhaal! Je hebt weer een mooi stukje geschreven en mooie foto's geplaatst (vooral die ene van jou on de palmboom, niet stiekem aan het photoshoppen gegaan ;-)). Je hebt genoten en geniet nog eventjes van de laatste daagjes. Ook die vliegen voorbij. Voordat je het weer sta je weer met beide benen in NL. En bereid je maar voor: hier is het momenteel koud en nat. Echt typisch herfst zoals we die gewend zijn. Je bent wel mooi op tijd thuis om de intocht van Sint mee te maken, weer zo'n lekker Hollands 'ding'. We zullen je vast gauw weer zien en al je verhalen in real life horen. En we zullen je leuke berichtjes missen, al is het natuurlijk het fijnste dat je weer goed en wel terug bent! Dikke kus en knuffel van ons xxxx -
09 November 2010 - 12:06
Alice:
Ben trots op je!! xxxxx -
09 November 2010 - 15:18
Mia:
Dank je dat je je mooie verhalen met ons wilde delen, fijne dagen nog en tot snel in Nederland.
Geniet er nog even van, die paar dagen die je nog hebt in Ghana!!!!
Liefs, Mia. -
10 November 2010 - 09:22
Je Reisgenootje!!:
Heel lieve Ris,
Ik ben inmiddels weer veilig aangeland in ons koude kikkerlandje!! Vreemd hoor, om hier weer rond te lopen en dat jij daar nu nog in Accra zit!! Het is hier KOUD!!!!!!
Ik heb je gesmst, weet niet of je die gehad hebt??? Zal het nog wel een paar keer proberen!!!
Probeer nog een beetje te genieten van je laatste daagjes in Ghana!!!
Tot heel snel!!!
Kus en knuffel van je Ghana-reisgenootje Nienke -
10 November 2010 - 23:01
Nienke:
Heej Maris,
Ik ben er achter hoe die 'Europese' shopping mall in Accra heet: Accra Mall! Enne.....niet te veel kopen he?? Tot snel!!
Kus, Nienke -
11 November 2010 - 08:28
Geke:
Hallo Marissa,
Met veel interesse heb ik ook jouw spannende verhalen kunnen volgen. Uit alle verhalen begrijp ik dat deze intense belevenissen en ervaringen veel impact hebben. Dit Ghanese avontuur zal een on uitwisbare herinnering voor je blijven. Fijn dat je deze bijzondere momenten samen met Nienke hebt kunnen beleven en dat jullie er ook voor elkaar waren! Als je 2 maanden zo intensief en in harmonie met elkaar hebt opgetrokken schept dat ook een bijzondere band.
Ik wens jou ook veel succes met je terugkeer naar ons kikkerlandje! Je stapt weer in een totaal andere wereld, maar dat went vast weer erg snel. Eén ding is zeker, deze unieke ervaring neemt niemand je meer af!
Een hartelijke groet van Geke (moeder van Nienke) -
12 November 2010 - 08:14
Evelien:
Lieve Ris,
Je hebt me al zoveel verteld en nu mag ik weer de mooie foto's bekijken!
Ik weet niet of je nog op internet komt vandaag maar wil je een hele goede vlucht terug wensen.
Ik kijk uit naar je.
Dikke knuf mam. -
13 November 2010 - 12:15
Jenny:
Hey Maris,
wat een verhaal weer! Vast heel raar om dat allemaal achter te laten en weer naar huis te gaan. Je zal ondertussen nu wel thuis zijn? Kom maar lekker bij en tot snel!
Liefs Jenny
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
