Dag lieverdjes!
Door: Marissa
Blijf op de hoogte en volg Marissa
29 Oktober 2010 | Ghana, Accra
Als eerste zal ik even vertellen dat ik best wel moe ben en ik niet zo veel inspiratie heb om m'n verhaal leuk neer te zetten. Het is dan ook al 18.00 uur. Bij julie al 20.00 uur, en het was een hele lange vermoeiende dag.
Vandaag hebben we afscheid genomen van iedereen. Gister was ons afscheidfeestje dat super leuk was. We hebben met elkaar gezongen en genoten, op een aantal na. Sommige kids waren al een beetje droevig, pas nadat we ons afscheid feestje hadden afgesloten en de kinderen naar bed gingen kwamen de eerste tranen, die vandaag weer voortzetten.
We hebben de jongens voetbalsokken gegeven, ze waren echt door het dollen heen. Wij zouden denken; 'voetbal sokken? met 35 graden?' Ja, zij wel. Ze hadden laatst een voetbalwedstrijd op school. Een deel van het team had voetbalsokken, en een deel niet. Waaronder onze kids. Zij hadden hun gewone sokken zo hoog mogelijk opgetrokken :D.
De meisjes waren iets minder enthousiast wat waarschijnlijk kwam omdat zij beter realiseerden dat we weg gingen. We hadden voor hen armbandjes en oorbelletjes gekocht. 'Thank you, God bless you, God will give you all the money'. Dat is dan wel weer super lief.
We hadden pakjes drinken gekcoht en koekjes en snoepjes en die hebben we dan ook heerlijk op zitten smikkelen.
Vandaag was een hele vermoeiende dag. We stonden vroeg op om de kids voor het laatst naar school te kunnen brengen. Voordat ze naar school gingen hebben we nog even een foto gemaakt van alle nieuwe uniformen. Daarna hebben wij onszelf getrakteerd op een broodje ei langs de weg als ontbijt. Gister waren we al begonnen met inpakken en vandaag zijn we verder gegaan, hebben we onze kamer schoongemaakt en het heerlijk klusje, de wc geleegd. Toen nog even de kamers van de kids gedweild, fufu gegeten (joyce wilde nog graag dat we dat aten voor we weg gingen, we hadden namelijk alleen geproefd), en toen was het tijd om te gaan. De een na de ander begon te huilen en ik hield het zelf ook niet echt droog, al heb ik dat niet laten merken. En dan heb je die vervelende tro tro die niet komt opdagen als je hem nodig hebt. Het was fij geweest als die na 5 min voor ons had gestaan en de kids daarna terug naar huis konden. Maar nee, inplaats daarvan stonden we een half uur langs de weg te wachten met zn allen, huilend. Dat was wel sneu. Sharifa snapte er helemaal niets van.
Onze trip naar Mole was super leuk, vermoeiend en ook chaos. Maandagavond vertelden we de kids dat ze morgen niet naar school gingen maar dat we naar Mole zouden gaan en daar een nacht zouden blijven. Je had ze moeten horen, ze waren overenthousiast. Zo geweldig, deze kids verlaten Yapei bijna nooit! de volgende dag stonden Nienke en ik om 6 uur buiten om te helpen met de tasjes inpakken. Toen de tro tro kwam aanrijden die wij gehuurd hadden waren ze weer door het dollen heen, dan moet je toch wel even slikken hoor.
In Mole liep niet alles zoals gepland, maar we hebben met zn allen genoten! De kids waren super moe en wij zelf ook. Toen we erachter kwamen waar we sliepen hebben we toch weer even hard gelachen. Wauw, het leek wel een schuur. En dan de doucheruimtes, wooooooooow, alsof we in een horrormovie waren gestapt. SAW 1 ofzo. En het was ook nog eens donker buiten. Toen ik 'smorgens mn tanden stond te poetsen naast een everzwijn moest ik toch ook weer even in mezelf lachen. Hoe is dit nu allemaal mogelijk, alsof ik af en toe nog steeds in een film ben gekropen.
De volgende dag terug naar huis waarna het al vrij snel weer donker werd toen we aankwamen. De kinderen zijn dan ook vroeg naar bed gegaan en hebben van 19.00 tot 7 geslapen! Terwijl ze normaal altijd rond 5 uur al op zijn.
De kids waren naar school en wij waren druk. Vervolgens kwamen ze om een uurtje of 11 weer terug naar huis. Ze hadden allemaal een heel chagerijnig gezicht. Ze moesten al het onkruid op het hele schoolplein weg gaan halen omdat ze 2 dagen van school waren geweest! Nouuuuuuuuuu, Joyce, Nienke en ik waren super pissig, de kinderen de schuld geven voor iets dat wij hadden gedaan? Hup, wij naar school met z'n 3en. Father was behoorlijk pissig maar zenuwachtig, 3 boze dames voor zn neus. Joyce was vergeten te vertellen dat we naar Mole zouden gaan en dat stelde hij niet zo erg op prijs. Uiteindelijk kwam alles goed en mochten de kinderen gewoon de klas weer in.
Ik hoop dat ik over een week ofzo weer kan schrijven. Nu gaan wij genieten en relaxen. Tot over 2 weekjes!
Dikke knuffels, Marissa
Vandaag hebben we afscheid genomen van iedereen. Gister was ons afscheidfeestje dat super leuk was. We hebben met elkaar gezongen en genoten, op een aantal na. Sommige kids waren al een beetje droevig, pas nadat we ons afscheid feestje hadden afgesloten en de kinderen naar bed gingen kwamen de eerste tranen, die vandaag weer voortzetten.
We hebben de jongens voetbalsokken gegeven, ze waren echt door het dollen heen. Wij zouden denken; 'voetbal sokken? met 35 graden?' Ja, zij wel. Ze hadden laatst een voetbalwedstrijd op school. Een deel van het team had voetbalsokken, en een deel niet. Waaronder onze kids. Zij hadden hun gewone sokken zo hoog mogelijk opgetrokken :D.
De meisjes waren iets minder enthousiast wat waarschijnlijk kwam omdat zij beter realiseerden dat we weg gingen. We hadden voor hen armbandjes en oorbelletjes gekocht. 'Thank you, God bless you, God will give you all the money'. Dat is dan wel weer super lief.
We hadden pakjes drinken gekcoht en koekjes en snoepjes en die hebben we dan ook heerlijk op zitten smikkelen.
Vandaag was een hele vermoeiende dag. We stonden vroeg op om de kids voor het laatst naar school te kunnen brengen. Voordat ze naar school gingen hebben we nog even een foto gemaakt van alle nieuwe uniformen. Daarna hebben wij onszelf getrakteerd op een broodje ei langs de weg als ontbijt. Gister waren we al begonnen met inpakken en vandaag zijn we verder gegaan, hebben we onze kamer schoongemaakt en het heerlijk klusje, de wc geleegd. Toen nog even de kamers van de kids gedweild, fufu gegeten (joyce wilde nog graag dat we dat aten voor we weg gingen, we hadden namelijk alleen geproefd), en toen was het tijd om te gaan. De een na de ander begon te huilen en ik hield het zelf ook niet echt droog, al heb ik dat niet laten merken. En dan heb je die vervelende tro tro die niet komt opdagen als je hem nodig hebt. Het was fij geweest als die na 5 min voor ons had gestaan en de kids daarna terug naar huis konden. Maar nee, inplaats daarvan stonden we een half uur langs de weg te wachten met zn allen, huilend. Dat was wel sneu. Sharifa snapte er helemaal niets van.
Onze trip naar Mole was super leuk, vermoeiend en ook chaos. Maandagavond vertelden we de kids dat ze morgen niet naar school gingen maar dat we naar Mole zouden gaan en daar een nacht zouden blijven. Je had ze moeten horen, ze waren overenthousiast. Zo geweldig, deze kids verlaten Yapei bijna nooit! de volgende dag stonden Nienke en ik om 6 uur buiten om te helpen met de tasjes inpakken. Toen de tro tro kwam aanrijden die wij gehuurd hadden waren ze weer door het dollen heen, dan moet je toch wel even slikken hoor.
In Mole liep niet alles zoals gepland, maar we hebben met zn allen genoten! De kids waren super moe en wij zelf ook. Toen we erachter kwamen waar we sliepen hebben we toch weer even hard gelachen. Wauw, het leek wel een schuur. En dan de doucheruimtes, wooooooooow, alsof we in een horrormovie waren gestapt. SAW 1 ofzo. En het was ook nog eens donker buiten. Toen ik 'smorgens mn tanden stond te poetsen naast een everzwijn moest ik toch ook weer even in mezelf lachen. Hoe is dit nu allemaal mogelijk, alsof ik af en toe nog steeds in een film ben gekropen.
De volgende dag terug naar huis waarna het al vrij snel weer donker werd toen we aankwamen. De kinderen zijn dan ook vroeg naar bed gegaan en hebben van 19.00 tot 7 geslapen! Terwijl ze normaal altijd rond 5 uur al op zijn.
De kids waren naar school en wij waren druk. Vervolgens kwamen ze om een uurtje of 11 weer terug naar huis. Ze hadden allemaal een heel chagerijnig gezicht. Ze moesten al het onkruid op het hele schoolplein weg gaan halen omdat ze 2 dagen van school waren geweest! Nouuuuuuuuuu, Joyce, Nienke en ik waren super pissig, de kinderen de schuld geven voor iets dat wij hadden gedaan? Hup, wij naar school met z'n 3en. Father was behoorlijk pissig maar zenuwachtig, 3 boze dames voor zn neus. Joyce was vergeten te vertellen dat we naar Mole zouden gaan en dat stelde hij niet zo erg op prijs. Uiteindelijk kwam alles goed en mochten de kinderen gewoon de klas weer in.
Ik hoop dat ik over een week ofzo weer kan schrijven. Nu gaan wij genieten en relaxen. Tot over 2 weekjes!
Dikke knuffels, Marissa
-
29 Oktober 2010 - 18:27
Ali:
Hihi, wat een verhaal! En wat goed om te horen dat de kids zo overenthousiast waren:D Super leuk Ris! Geniet nog lekker van je twee weken lekker relaxen, je hebt het verdiend!! We zien je over 2 weken lieverd.
Love you! xxxxxx -
29 Oktober 2010 - 20:51
Marije En Wesley:
Lieve Marissa! Wat een verhaal weer! Maak er nog een paar heerlijke weken van, vooral heel veel genieten nog. De tijd vliegt voorbij. Tot gauw en een hele dikke kus van ons xxxx -
29 Oktober 2010 - 22:15
Ezra:
Lieve risje,
Nu komt het einde in zicht. Wat zal dat een opluchting zijn maar toch ook wel heel erg emotioneel. Ik hoop dat je deze twee weekjes nog heerlijk kan genieten van je reis. Ik ben aan het aftellen. Ik mis je..
Ik hou van je ris. Tot over twee weekjes(L) -
29 Oktober 2010 - 22:28
Evelien:
Lieve Ris,
Wat een emoties. Voor jouw, Nienke maar ook zeker voor degene die jullie allemaal gedag hebben gezegd. Je hebt een indruk achter gelaten die de kids niet zullen vergeten. En zij hebben ongetwijfeld bij jouw een indruk achter gelaten. Je hebt veel van jezelf gegeven. Nu mag je gaan genieten. En ik hoop dat je dat ook volop kan gaan doen!!
Heel veel plezier.
Hele dikke knuf mam. -
29 Oktober 2010 - 22:28
Evelien:
Lieve Ris,
Wat een emoties. Voor jouw, Nienke maar ook zeker voor degene die jullie allemaal gedag hebben gezegd. Je hebt een indruk achter gelaten die de kids niet zullen vergeten. En zij hebben ongetwijfeld bij jouw een indruk achter gelaten. Je hebt veel van jezelf gegeven. Nu mag je gaan genieten. En ik hoop dat je dat ook volop kan gaan doen!!
Heel veel plezier.
Hele dikke knuf mam. -
30 Oktober 2010 - 16:56
Koekie:
Wauw, wat ontzettend tof zeg, zo'n uitstapje met die kids! Het is voor ons natuurlijk niet voor te stellen om je eigen dorp zelden te verlaten, maar daar is dat idd wel zo. Heel bizar, maar wel mooi om te zien dat ze er zo ontzettend van genieten!
Thumbs up voor jullie!! -
31 Oktober 2010 - 08:55
Laura:
Hey lieve Maris,
Sorry, het duurde dit keer wat langer met mn reactie! Maar thanks voor je hyves felicitaties, erg lief dat je zelfs daar in ghana aan me d8!!! (K) Maar wat een mooie fotos! En eihhh is idd net een horror/saw toilet, pff zou nix voor mij zijn! En kan begrijpen dat je wel even een paar traantjes moest laten hoor, samen met de anderen. Je bent er toch al een hele tijd en bouwt een band op en dan moet je ineens weg en zal je ze niet meer zien! Is best moeilijk, dikke knuffel van mij!!!
Heel veel plezier nog je laatste weekjes en doe voorzichtig!
Liefs, laura -
31 Oktober 2010 - 10:44
Jenny:
Hey Maris!
Wat leuk weer om te lezen! En heel dubbel natuurlijk. Kan me voorstellen dat het niet makkelijk is om na zo'n periode weer afscheid te moeten nemen.
De foto's zijn trouwens erg mooi!
Genietse nog maar even komende weken! Lekker even bijkomen van alle ervaringen.
Liefs Jenny -
08 November 2010 - 15:10
Mia:
Lieve Marissa, wat een emotioneel afscheid,maar wat hebben jullie dat leuk aangepakt!Dit vergeten ze nooit meer!(en jullie ook niet)Jullie zijn top meiden hoor,en weer hele mooie sfeer foto's gemaakt.Geniet van jullie reis verder, nog even bijkomen en dan ben je al over een paar dagen weer terug.Wat is de wereld toch klein en zo anders daar,hier is het fris...Liefs,Mia.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
