I'm fine, thank you!
Door: Marissa
Blijf op de hoogte en volg Marissa
05 Oktober 2010 | Ghana, Accra
How are you? I'm fine, thank you. Dasiba (goodmorning) - Naa (response). Daar word ik toch wel een beetje moedeloos van hoor. In Nederland loop je gewoon lekker door en zie je iemand die je kent dan lach je even vriendelijk of maakt een praatje. Hier moet je constant maar vragen hoe het gaat met iemand of ze vragen het aan jou. I'm fine, thank you. Maar terug vragen hoe het met jou gaat doen ze niet aan, als ik de eerste ben die het vraagt. Of het nou goed gaat of niet, alles is 'I'm fine, thank you'. Nienke en ik zijn een grote attractie, vooral bij de kinderen aan de andere kant van het dorp. die vinden het maar al te leuk om oburoni's (blanken) te zien!
Ik ben al zo'n 86 ten huwelijk gevraagd en heb al zo'n 33 vriendjes :P. Hahaha, nee hoor! Maargoed, ik word er wel een beetje moe van. Iedereen vraagt maar om je telfoonnummer en dat ik echt de ware ben voor hun en als ik dan zeg dat ik al 38 keer ten huwelijk ben gevraagd, dat maakt ze geen ene reet uit. Ik kan toch met meerdere mannen trouwen? Bij de moslims hier is dat trouwens heel normaal. Nou niet voor een vrouw dan, maar wel voor de man. De mannen hebben hier zo'n 2 of 3 vrouwen die omstebeurt dan even komen buurten ofzo?
Laatst stond ik te wachten op de tro tro onde reen afdakje. Bleek dat toch even een soort van moskee te zijn, oeps. Stond ik daar met mn schoenen aan. So not done! Ik ben er maar gauw uitgesprongen toen ik er op werd gewezen. Sorry!
We zijn vrijdag naar de kliniek geweest met 2 kinderen. Een half uur lopen in de brandende zon en daar ook nog eens 3 uur wachten tot we eindelijk aan de beurt waren. Bleek de een malaria te hebben en de ander een behoorlijke griep met 40 graden koorts! Hoe kunnen ze dat nou vol houden? Een half uur lopen in de brandende zon? Ik was geloof ik allang van mn stokkie gegaan. Daarna kregen ze beide een hele dosis medicatie voorgeschotelt en mochten Nienke en ik even gaan onthouden welke pil voor wanneer was en hoe vaak. Succes! Gelukkig allemaal gelukt.
Het lesgeven is echt een grote grap! We kwamen daar maandagochtend. Bleek er die dag maar 1 leraar aanwezig te zijn terwijl er toch echt 4 klassen zijn. Omdat wij niet gewend zijn les te geven wilden we wel graag samen voor de klas. P2 en P3 samengevoegd. Dat is groep 4/5. Werkelijk waar, ook hier was het weer een drama de kinderen onder de duim te houden. ls ze hier niet luisteren worden ze ook geslagen en ze weten ook hier weer dat wij niet slaan. Ik heb geprobeerd (laura, jij kent het wel) om uit te leggen dat als ik mn hand omhoog doe dat ik graag wil dat het stil wordt. Nouja, aan het einde van de les kregen ze het dan een beetje door, maar veel kwam er niet van terecht. Ik had gewoon een zere keel van het schreewen. Het is onmogelijk om ze stil te krijgen en die ook onmogelijk om klassikaal iets uit te leggen. We hebben sommen op het bord geschreven en die namen zij over. De een had het zo af, terwijl de ander er niets van bakte. Het niveau is zo verschillend. Ik heb gebrobeerd aan een groepje uit te leggen hoe ze iets moeten uitrekenen, en sommigen begrepen het dan ook wel, maar voor de meeste was dit erg moeilijk. We hebben lesgegeven van half 9 tot half 11. Dit was ook lang zat. Morgenochtend weer en daarna zien we wel wanneer we weer gaan, want het is erg vermoeiend. Ik denk dat we het bij een of 2 ochtenden in de week houden.
Zondagmiddag at ik rijst met bonen en toen ik het bijna op had ontdekte ik een soort van rups achtig ding in mijn eten. MMMMMM heerlijk! Vis wordt hier ook opgegeten met oog en al, dus ik vind vaak een vissenoog in mijn eten. Ik heb me bijna bij alles neergelegd dat het nou eenmaal zo is, en nu lachen we er ook hard om als we weer iets raars meemaken.
Eindelijk de foto's!! Spreek jullie snel en nog bedankt voor al jullie lieve berichtjes weer :D!
Liefs vanuit het ongelofelijke Yapei en Tamale!
Marissa
Ik ben al zo'n 86 ten huwelijk gevraagd en heb al zo'n 33 vriendjes :P. Hahaha, nee hoor! Maargoed, ik word er wel een beetje moe van. Iedereen vraagt maar om je telfoonnummer en dat ik echt de ware ben voor hun en als ik dan zeg dat ik al 38 keer ten huwelijk ben gevraagd, dat maakt ze geen ene reet uit. Ik kan toch met meerdere mannen trouwen? Bij de moslims hier is dat trouwens heel normaal. Nou niet voor een vrouw dan, maar wel voor de man. De mannen hebben hier zo'n 2 of 3 vrouwen die omstebeurt dan even komen buurten ofzo?
Laatst stond ik te wachten op de tro tro onde reen afdakje. Bleek dat toch even een soort van moskee te zijn, oeps. Stond ik daar met mn schoenen aan. So not done! Ik ben er maar gauw uitgesprongen toen ik er op werd gewezen. Sorry!
We zijn vrijdag naar de kliniek geweest met 2 kinderen. Een half uur lopen in de brandende zon en daar ook nog eens 3 uur wachten tot we eindelijk aan de beurt waren. Bleek de een malaria te hebben en de ander een behoorlijke griep met 40 graden koorts! Hoe kunnen ze dat nou vol houden? Een half uur lopen in de brandende zon? Ik was geloof ik allang van mn stokkie gegaan. Daarna kregen ze beide een hele dosis medicatie voorgeschotelt en mochten Nienke en ik even gaan onthouden welke pil voor wanneer was en hoe vaak. Succes! Gelukkig allemaal gelukt.
Het lesgeven is echt een grote grap! We kwamen daar maandagochtend. Bleek er die dag maar 1 leraar aanwezig te zijn terwijl er toch echt 4 klassen zijn. Omdat wij niet gewend zijn les te geven wilden we wel graag samen voor de klas. P2 en P3 samengevoegd. Dat is groep 4/5. Werkelijk waar, ook hier was het weer een drama de kinderen onder de duim te houden. ls ze hier niet luisteren worden ze ook geslagen en ze weten ook hier weer dat wij niet slaan. Ik heb geprobeerd (laura, jij kent het wel) om uit te leggen dat als ik mn hand omhoog doe dat ik graag wil dat het stil wordt. Nouja, aan het einde van de les kregen ze het dan een beetje door, maar veel kwam er niet van terecht. Ik had gewoon een zere keel van het schreewen. Het is onmogelijk om ze stil te krijgen en die ook onmogelijk om klassikaal iets uit te leggen. We hebben sommen op het bord geschreven en die namen zij over. De een had het zo af, terwijl de ander er niets van bakte. Het niveau is zo verschillend. Ik heb gebrobeerd aan een groepje uit te leggen hoe ze iets moeten uitrekenen, en sommigen begrepen het dan ook wel, maar voor de meeste was dit erg moeilijk. We hebben lesgegeven van half 9 tot half 11. Dit was ook lang zat. Morgenochtend weer en daarna zien we wel wanneer we weer gaan, want het is erg vermoeiend. Ik denk dat we het bij een of 2 ochtenden in de week houden.
Zondagmiddag at ik rijst met bonen en toen ik het bijna op had ontdekte ik een soort van rups achtig ding in mijn eten. MMMMMM heerlijk! Vis wordt hier ook opgegeten met oog en al, dus ik vind vaak een vissenoog in mijn eten. Ik heb me bijna bij alles neergelegd dat het nou eenmaal zo is, en nu lachen we er ook hard om als we weer iets raars meemaken.
Eindelijk de foto's!! Spreek jullie snel en nog bedankt voor al jullie lieve berichtjes weer :D!
Liefs vanuit het ongelofelijke Yapei en Tamale!
Marissa
-
05 Oktober 2010 - 16:51
Ezra:
Lieve Ris,
Je bent nu al een maand weg. Wat gaat de tijd toch snel. Wat heb je weer een leuk verhaal geschreven. Ik ken het, als kinderen niet stil worden. Vreselijk irritant! :|
Je hebt echt prachtfoto's geupload. De mooiste vind ik die met Asafa en Sam-Deen. Ik zie je genieten en dat doet me heel erg goed.
Ik mis je..
Liefs(L) -
05 Oktober 2010 - 20:14
Corinne De Groot:
Eindelijk eens tijd genomen om al je verhalen uitgebreid te lezen.
Wat een avontuur! t ziet er naar uit dat je het onwijs naar je zin hebt, geniet er nog maar even van! Voor je het weet ben je weer terug in dit koude kikkerlandje :P
Groetjes!! -
06 Oktober 2010 - 12:06
Marije En Wesley:
Zoals je zusje al zegt: je bent alweer een maand weg! Time flies.... Nog 23 dagen te gaan, officieel dan. Weet je al of je nog langer blijft of verlang je toch stiekem naar je mama, zusje, eigen bedje, een warme douche en een leven zonder stelende baboons? De foto's zijn superleuk om te zien. De verhalen zijn ook helemaal geweldig, maar zo'n foto zegt vaak veel meer. Zeker wanneer je zo staat te stralen bij die prachtige kindjes.
Tsja, dat wordt dan flink feesten met die 38 huwelijksaanzoeken. Je krijgt het er maar druk mee ;-) haha en wij ook (neem aan dat we op elke bruiloft tenminste uitgenodigd worden). Maar nog geen leuke man tegengekomen? Wie weet zien we je dan wel terug in het programma "Grenzeloos verliefd" :-p. Nee hoor Maris, kom maar gewoon heelhuids terug! Geniet en laat de kindjes genieten en tot gauw weer! Tot die tijd blijven we je braaf en trouw volgen. Dikke kus van ons -
06 Oktober 2010 - 13:06
Ali:
Wat een verhaal liefie! xxxxxxxxx -
06 Oktober 2010 - 16:44
Cindy:
Hoi lieve Marissa!
Wat een mooie verhalen uit het verre Afrika. Geniet van alles wat je ervaart, beleeft en meemaakt, want het is zo speciaal!!! Kijk weer uit naar je volgende verhaal.
Liefs, Cindy. -
10 Oktober 2010 - 11:12
Fini:
hoi Maris,
Geweldig die verhalen van je. Merk dat je het naar de zin hebt en dus langer weg blijft. Denk er aan dat je terugkomt he! we missen je en een man delen is ook niks denk ik dan maar zo. Fijn dat alles zo goed gaat. Met moeders is alles ook ok. zal dat even voor haar zeggen. We hebben veel e-mail contact over de .......je weet wel en ze bloeit helemaal op. Met moon ook alles ok. heeft een hondje en die heet guido. Puppie . Je zal hem wel al gezien hebben op facebook denk ik dan maar zo. Maris houd je taai (gaat vast wel lukken)en als je twee weken hebt bijgeboekt neem ik aan dat je het naar de zin hebt. groetjes en een dikken knuf van Fini.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
