Muizen, armspieren, vissenogen en mijn red bird.
Door: Marissa
Blijf op de hoogte en volg Marissa
11 Oktober 2010 | Ghana, Accra
Lief lief lief lief van jullie :D
... oja, even ter informatie, het is geregeld! Ik blijf 2 weken langer. Ik vlieg terug op 12 november en kom 's morgens op de 13e aan rond 6 uur geloof ik! dikke kus
__________________________________________________________________________
Vol trots willen wij (Nienke en ik) jullie bericht geven over onze officiele nieuwe aanwinst/ huisgenoot/ adoptiemuis:
SLIPPER PRINCE JUNIOR
Geboren : te Yapei
Gewicht : 20 gram (intussen al zo'n 1 kilo, raar he al die chips)
Grootte : 8 cm
Haarkleur: Donkergrijs
Wil je hem bewonderen? Laat dan eerst de telefoon even donderen. Moeder en kind rusten tussen 12 en 12.
P.S Houd rekening met de reistijd en tijdverschil.
Cadeautip: Muizenval of behangplaksel.
__________________________________________________________________________
Lig je heerlijk te slapen valt er een lat van je bed naar beneden. En het is al zo'n gedoe om je goed te installeren in je bed, met de klamboe die je tussen je superdeluxe matras moet proppen voordat je eindelik je rust kunt nemen. Dan lig je eindelijk weer en dan valt lat nummertje 2 naar beneden.. zucht.. dat ligt lekker zeg half met je heup op de grond. Zuchtend ga je dan je bed toch maar weer uit om hem te fixen anders zou het nog wel eens kunnen gebeuren dat je huisgenoot je matras aanvreet daan waar jij met je heup ligt en lekker bij je komt liggen.
En als je dan alweer denkt dat het niet ergker kan, natuurlijk dat kan het zeker wel. Heb je bijna je heerlijke bord met rijst en bonen op en kom je tot je grote schrik een of ander insect tegen die je eigenlijk toch nog liever had opgegeten en niet had willen zien omdat je nu alleen maar zit te vrezen voor andere enge insecten in je eten. Vissenogen staan ook vaak op het menu gepaard met staart en al.
en als je dan probeerd je geschreven verhaal voor te lezen aan je andere huisgenoot (Nienke dus) en je ontdekt dat je handschrift echt totaal niet leesbaar is, dan is de avond echt om te janken (van het lachen, hahahahaha:D, wat een lol beleven wij :D)
Nienke en ik zingen hier wat af in het Nederlands waarna we al verschillende keren zijn nagekeken of aangestaard. Zingen in de tro tro is onze favoriet. Ghanezen denken hier geloof ik iets anders over. De kinderen vinden het maar wat leuk om ons in het Nederlands te horen praten of in dit geval, te horen zingen. Ze kunnen al 'hoofd, schouders, knie en teen'.
Wij hebben een zeer mooie buurvrouw (ahum) en haar naam doet ook niet veel eer aan, Beauty heet ze. Zij vraagt elke dag om een ballon voor haar zoontje (Noa) en haar zoontje vraagt er zelf ook om. Ik wil het gewoon niet elke dag geven want de ballonnen zijn ook voor de kinderen van het weeshuis en daarbij komt ook nog eens dat ik al vaak genoeg een ballon heb gegeven. Kom je op een dag naar buiten krijg je deze opmerking naar je hoofd gesmeten:
' YOOO, Oburoni Noa take balloon!!!' Nouuuuuu, je raad wel dan ik natuurlijk nu al helemaal geen ballon meer ging geven :O. Haar engels is ook al niet zo geweldig zoals je leest.
Mijn vriendjes bellen me elke (!) dag heel trouw. Goh wat word ik verwend zeg (zucht). Het kan ook zomaar zijn dat je om kwart over 6 's morgens wordt opgebeld omdat er een je een goede reis naar Kumasi wil wensen. (Oeps, vergeten te zeggen dat we dit weekend niet gingen). En dan stellen ze nog de vraag waarom ik toch mijn telefoon niet opneem. Gek he?
In Nederland word ik Juf genoemd, hier is dat Aunty.
De kinderen weten intussen dat ik dierenfan ben en willen dan ook van alles voor me vangen en waarschuwen me als mijn red bird in de buurt is. Er vliegt in Yapei altijd een heel mooi rood vogeltje rond. Dan roepen ze allemaal: 'Aunty, Aunty, your red bird!!'. Ze zouden hem wel even voor me gaan vangen zodat ik hem mee kan nemen naar Holland. Cute! Alleen een vogel vangen door er met een steen naar te gooien? Nee jongens, doe maar niet. Aunty kijkt wel van een afstandje naar red bird.
We hebben gisterenmiddag met alle kinderen geknutseld. en wat blijkt? De kinderen hebben niet veel fantasie. We hadden een hoop materialen neegelegd, een soort scrap, voor iedereen wat. Ze meeste kinderen wisten toch niet zo goed wat ze er allemaal mee aan moesten. Toch zijn er mooie kunstwerkjes uitgekomen.
Citaat:
Nienke: 'Wat zijn dat? Stenen?'
Ik: ' Nee, Nienke, daar wordt tizet van gemaakt'
Nienke en ik krijgen nog eens armspieren hier. Is het niet van het opwinden van onze zaklamp, dan is het wel van het afvegen van je kont! hahaha :D.
Ik merk dat ik moeite heb met het goed formuleren van zinnen en het niet maken van spelfouten. Ook als ik met Nienke in gesprek ben komen wij beide soms niet op woorden of we gooien de hele zin in een andere volgorde. Toch lastig al dat engels en nederlands door elkaar. Vergeef me als er soms vage onsamenhangde stukjes op mijn weblog staan ;).
Liefs, Marissa
... oja, even ter informatie, het is geregeld! Ik blijf 2 weken langer. Ik vlieg terug op 12 november en kom 's morgens op de 13e aan rond 6 uur geloof ik! dikke kus
__________________________________________________________________________
Vol trots willen wij (Nienke en ik) jullie bericht geven over onze officiele nieuwe aanwinst/ huisgenoot/ adoptiemuis:
SLIPPER PRINCE JUNIOR
Geboren : te Yapei
Gewicht : 20 gram (intussen al zo'n 1 kilo, raar he al die chips)
Grootte : 8 cm
Haarkleur: Donkergrijs
Wil je hem bewonderen? Laat dan eerst de telefoon even donderen. Moeder en kind rusten tussen 12 en 12.
P.S Houd rekening met de reistijd en tijdverschil.
Cadeautip: Muizenval of behangplaksel.
__________________________________________________________________________
Lig je heerlijk te slapen valt er een lat van je bed naar beneden. En het is al zo'n gedoe om je goed te installeren in je bed, met de klamboe die je tussen je superdeluxe matras moet proppen voordat je eindelik je rust kunt nemen. Dan lig je eindelijk weer en dan valt lat nummertje 2 naar beneden.. zucht.. dat ligt lekker zeg half met je heup op de grond. Zuchtend ga je dan je bed toch maar weer uit om hem te fixen anders zou het nog wel eens kunnen gebeuren dat je huisgenoot je matras aanvreet daan waar jij met je heup ligt en lekker bij je komt liggen.
En als je dan alweer denkt dat het niet ergker kan, natuurlijk dat kan het zeker wel. Heb je bijna je heerlijke bord met rijst en bonen op en kom je tot je grote schrik een of ander insect tegen die je eigenlijk toch nog liever had opgegeten en niet had willen zien omdat je nu alleen maar zit te vrezen voor andere enge insecten in je eten. Vissenogen staan ook vaak op het menu gepaard met staart en al.
en als je dan probeerd je geschreven verhaal voor te lezen aan je andere huisgenoot (Nienke dus) en je ontdekt dat je handschrift echt totaal niet leesbaar is, dan is de avond echt om te janken (van het lachen, hahahahaha:D, wat een lol beleven wij :D)
Nienke en ik zingen hier wat af in het Nederlands waarna we al verschillende keren zijn nagekeken of aangestaard. Zingen in de tro tro is onze favoriet. Ghanezen denken hier geloof ik iets anders over. De kinderen vinden het maar wat leuk om ons in het Nederlands te horen praten of in dit geval, te horen zingen. Ze kunnen al 'hoofd, schouders, knie en teen'.
Wij hebben een zeer mooie buurvrouw (ahum) en haar naam doet ook niet veel eer aan, Beauty heet ze. Zij vraagt elke dag om een ballon voor haar zoontje (Noa) en haar zoontje vraagt er zelf ook om. Ik wil het gewoon niet elke dag geven want de ballonnen zijn ook voor de kinderen van het weeshuis en daarbij komt ook nog eens dat ik al vaak genoeg een ballon heb gegeven. Kom je op een dag naar buiten krijg je deze opmerking naar je hoofd gesmeten:
' YOOO, Oburoni Noa take balloon!!!' Nouuuuuu, je raad wel dan ik natuurlijk nu al helemaal geen ballon meer ging geven :O. Haar engels is ook al niet zo geweldig zoals je leest.
Mijn vriendjes bellen me elke (!) dag heel trouw. Goh wat word ik verwend zeg (zucht). Het kan ook zomaar zijn dat je om kwart over 6 's morgens wordt opgebeld omdat er een je een goede reis naar Kumasi wil wensen. (Oeps, vergeten te zeggen dat we dit weekend niet gingen). En dan stellen ze nog de vraag waarom ik toch mijn telefoon niet opneem. Gek he?
In Nederland word ik Juf genoemd, hier is dat Aunty.
De kinderen weten intussen dat ik dierenfan ben en willen dan ook van alles voor me vangen en waarschuwen me als mijn red bird in de buurt is. Er vliegt in Yapei altijd een heel mooi rood vogeltje rond. Dan roepen ze allemaal: 'Aunty, Aunty, your red bird!!'. Ze zouden hem wel even voor me gaan vangen zodat ik hem mee kan nemen naar Holland. Cute! Alleen een vogel vangen door er met een steen naar te gooien? Nee jongens, doe maar niet. Aunty kijkt wel van een afstandje naar red bird.
We hebben gisterenmiddag met alle kinderen geknutseld. en wat blijkt? De kinderen hebben niet veel fantasie. We hadden een hoop materialen neegelegd, een soort scrap, voor iedereen wat. Ze meeste kinderen wisten toch niet zo goed wat ze er allemaal mee aan moesten. Toch zijn er mooie kunstwerkjes uitgekomen.
Citaat:
Nienke: 'Wat zijn dat? Stenen?'
Ik: ' Nee, Nienke, daar wordt tizet van gemaakt'
Nienke en ik krijgen nog eens armspieren hier. Is het niet van het opwinden van onze zaklamp, dan is het wel van het afvegen van je kont! hahaha :D.
Ik merk dat ik moeite heb met het goed formuleren van zinnen en het niet maken van spelfouten. Ook als ik met Nienke in gesprek ben komen wij beide soms niet op woorden of we gooien de hele zin in een andere volgorde. Toch lastig al dat engels en nederlands door elkaar. Vergeef me als er soms vage onsamenhangde stukjes op mijn weblog staan ;).
Liefs, Marissa
-
11 Oktober 2010 - 14:52
Evelien:
Hahaha, geweldig! en super geschreven! En die paar spelfoutjes tja met snel typen gebeurd dat.
Valt allemaal reuze mee en het is een genot om het te lezen.
Lieve Ris, uit dit verhaal lees ik dat het super met je gaat en je je aardig hebt aangepast aan de Ghanese manier van leven. Blijf zo genieten, ik geniet met je mee.
Hele dikke knuf Mam. -
11 Oktober 2010 - 15:06
Ezra:
Gefeliciteerd met jullie adoptiemuis. SLIPPER PRINCE JUNIOR. Ik zal snel een cadeautje opsturen. ;)
Kuuuseeee.. -
11 Oktober 2010 - 19:01
Laura:
Hey maris,
Hihi een adoptiemuis, lachen! Moest ook enorm lachen om je verhaal van t naar bed gaan haha!
Je dacht laat ik hier ns procesmatig gaan werken? Hihi, niet echt succes daar dus, hihi ;) Blijf nog steeds van je verhalen genieten maris! Heerlijk!
Geniet nog en kan niet wachten op je nieuwe verhaal en fotos! Zijn erg leuk trouwens!
Liefs, Laura -
12 Oktober 2010 - 06:32
Yvette:
He lieve RiBa, gaaf elke x wat lezen en nu foto's! te gek om je daar te kunnen zien en steeds op de hoogte te blijven van wat je doet en meemaakt. Blij te lezen dat het je goed gaat ook al is het zwaar. Stoer hoor!
Dikke X Yvet
-
12 Oktober 2010 - 06:55
Marije En Wesley:
Nou, jullie dan ook gefeliciteerd met het blijde nieuws! Wat leuk zo'n nieuwe aanwinst. Geniet er samen lekker van en niet teveel beschuit met muisjes eten he? Wanneer kunnen we op kraamvisite komen en op wie lijkt-ie het meest? Grijs komt niet echt in de familie voor. Nou, stuur maar gauw een foto zodat we hem kunnen zien, oordelen we zelf wel ;-). Dikke kus van ons -
13 Oktober 2010 - 09:03
Elina:
Hai Maris,leuk om je verhaal te lezen en te zien,geniet nog maar een tijdje daar.Je ziet er pragtig uit in je mooie Ghanese outfit super...! Lieve Maris ik lees met je mee tot snel,KUS Elina. -
13 Oktober 2010 - 21:34
Jenny:
Hey Maris!
Echt heel leuk om je verhalen te lezen en je foto's te zien! Geniet nog maar lekker! 12 nov is het zo..
Liefs Jenny -
17 Oktober 2010 - 09:33
Cindy:
Ris, wat een mooie verhalen weer! En die foto's... prachtig! Goed om te zien dat je het zo naar je zin hebt! Geniet ervan en ik kijk er naar uit al je verhalen 'live' te horen.
Liefs, Cindy. -
20 Oktober 2010 - 09:39
Sarieke:
Hey Maris!
Wat heerlijk om al jouw prachtige verhalen te lezen! Nu komt jouw manier van schrijven goed van pas, haha. Ik las dat je ook les geeft of in ieder geval een poging doet...niet zo makkelijk he? Wat fijn dat je het zo naar je zin hebt. Ik blijf je volgen!
Liefs Sariek -
20 Oktober 2010 - 18:41
Tom:
Hi Maris!!!!
Eindelijk, wat ik al veeeeeeel eerder wilde doen, een berichtje sturen naar mijn lieve nichtje! Sorry, forgive me! Het leventje in NL gaat maar door en daaraan ontstappen lijkt soms moeilijk =p Daarbij, de tijd is echt voorbij gevlogen.
In ieder geval, ik heb al je fantastische verhalen gelezen en je prachtige foto´s gezien, ik heb echt genoten =D De olifant, de babboon, de adoptiemuis, National Park en de red bird hahahah..Ik vind het mooi om je dit te zien ervaren en te horen dat je geniet.
We blijven je volgen en als je weer in NL bent beland komen we graag langs om alle details te horen =D
Blijf genieten, we stay in touch!
Dikke kus Tom & Marleen
-
20 Oktober 2010 - 21:18
Chiara:
Hej Marissa,
Top verhalen zeg en erg herkenbaar. Ook tof om te lezen dat je het zo goed maakt samen met Nienke. Petje af meid voor alles wat je doet daar! Ik ga je snel ff bellen. Kan ik hopelijk nog meer leuker verhalen van je horen.
Bye Bye Chiara
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
